Toen ze nog bijna nieuw waren deel 2

Geef hier technische tips en ervaringen over Volvo-oldtimers.

Moderator: Youk

micheltraction
Berichten: 4
Lid geworden op: 03 feb 2011, 10:59

Toen ze nog bijna nieuw waren deel 2

Bericht door micheltraction » 02 mar 2011, 15:00

Na enkele jaren betrouwbaar rijplezier met de witte 121 begon ik uit te kijken naar iets snellers;mijn vrouw zou dan de 121 overnemen.Bij de garage waar we de eerste Amazon gekocht hadden (Mosselman in Wezembeek-Oppem,nu een sportzaak) stond toevallig een rode tweedeurs 122s uit 69 met zwarte binnenbekleding.Het was een auto die duidelijk niet veel liefde gekend had maar hij zag er strak uit en had vanachter de toen ook al zeer begeerde brede wielen.
Nadat ik hem voor 30.000 frank gekocht had begon de zoektocht naar nog twee brede velgen.Die vond ik bij een zeer kleurrijke sloper in Overijse waar trouwens een ooit prachtige,vroege beige 122s stond die met veel geweld tegen een paal of boom moet zijn geslipt.Hij was al een paar jaar daarvoor binnengekomen maar was nog verbazend compleet.Die brede wielen kwamen overigens niet van die auto maar lagen ergens op het erf.De twee zonen van de eigenaar,tieners nog,deden weinig anders dan met de nog rijdende auto's rond te crossen op het terrein,en liefst op een steile helling die ze herhaaldelijk met open uitlaat beklommen.Van lawaai- en andere hinder hadden ze daar nog nooit gehoord.
De vier brede wielen dan mooi in zilverkleur gespoten en geschoeid met dure Michelins 185/15 XVS,goed tot 210 per uur.Dat haalde deze Amazon niet,maar wel vlot 180 (drie kilometerpalen per minuut).De motor liep nogal rauw maar power was er genoeg,zeker toen we de SU's eens fijn hadden afgesteld.Alleen vertoonde de auto in strak ingestuurde bochten (bijna altijd dus) een vreemd verschijnsel : hij reageerde niet meteen op het stuur maar aarzelde even om dan met een schokje de gekozen richting op te gaan.De krik eronder gezet en toen bleek de voorste traverse (waar de draagarmen op scharnieren) gewoon los te zitten.Na hard aantrekken van de vier bouten stuurde het de Amazon weer als een trein.Dat spreekt overigens boekdelen over onze zo geroemde technische keuring.
Op een dag leende mijn vader de auto en prompt kreeg hij electriciteitspanne,accuklem losgetrild.Zoiets overkwam me nu nooit dacht ik nog ,maar dat was te snel gesproken.
Iets later waren we zeer vlot onderweg naar Nederland toen er ineens een scherpe tik van de motor kwam,die daarna weer normaal draaide.
Vlak voor onze bestemming liep de motor bij het stoplicht stationair niet erg rond,en na aankomst wilde hij niet meer starten.De tuimelaars stonden stil dus had het beruchte distributietandwiel toegeslagen.Ik had twee troeven : de garages waren open en ik had mijn gereedschaps-koffer bij me.Een distributieset gekocht bij Volvo Baarn en gewoon bij mijn schoonmoeder op de stoep in twee uur het tandwiel vervangen.Van het originele exemplaar waren drie tanden na mekaar afgebroken.
De zaak op tijd zetten was niet moeilijk,je kon er perfect bij.Ik heb trouwens nooit begrepen waarom dat kunsthars tandwiel alleen bij de B20 kapot gaat,nooit bij de B18.
We hebben nog enkele jaren met de 122s gereden maar toen kwamen er kinderen en besloten we een nieuwe 240 te kopen.De Amazon kreeg nog een nieuwe koppeling maar toen heb ik hem verkocht ik aan een student ,rond 1984.Wat ervan geworden is weet ik niet.Voor iemand vraagt of ik hem had kunnen restaureren : ik had niet genoeg tijd en vooral kon je toen nog goede Amazons kopen voor veel minder dan het restauratiebedrag.Ik denk nog met veel plezier aan deze klassiekers terug;latere Volvo's hebben mijn hart nooit sneller doen slaan.
:) :)

Plaats reactie