. Het betreft een 240 GLT B230F van bouwjaar 1990 (modeljaar 91). Ik kwam deze volvo toevallig tegen op internet voor een zéér aantrekkelijk prijsje uitgevoerd in exact dezelfde kleur als mijn eerste 240 (http://vccbfotos.be/forum/viewtopic.php?f=10&t=2846). De wagen bleek al 6 jaar (binnen 
) stil te staan. De vader van de persoon die de wagen te koop had gesteld was de eerste eigenaar en heeft maar liefst 423 000 km met de volvo gereden. Vorig weekend ben ik met een remorque gaan kijken naar de wagen. De realiteit had de verwachtingen overtroffen. De volvo bleek in zeer goed onderhouden staat te zijn, ondanks de hoge km-stand. Er is praktisch geen slijtage zichtbaar aan de bestuurdersstoel. De carrosserie heeft nergens deuken. Hier en daar wel wat krassen en uiteraard na zoveel km's ook roest. De dorpels hebben een paar plekken. De wielranden zijn als eens hersteld maar daar is terug roest aan het doorkomen. De onderkant vertoont alvast geen doorgerotte plekken. Gezien het een GLT is zijn er ook een aantal luxe dingetjes 
nl. elektrische ramen vooraan (die werkt), stoelverwarming vooraan (die niet werkt), hoofdsteunen achteraan, virgo velgen, kwalitatieve stereo installatie,...
Het besluit was snel genomen de volvo moest en zou mee naar huis gaan. Ik had van thuis wat benzine en een batterij meegenomen maar helaas wou de motor niet aanslaan. Er kwam namelijk geen benzine toe op de injectorrail. Na wat sleuren en duwen stond de wagen uiteindelijk toch op de remorque. Toen thuis aankwamen stond de wagen met geblokkeerde remmen op de remorque wat van het afladen een moeilijke klus maakte. Daarna nog eens een poging ondernomen om de motor te starten en plots sloeg hij aan. De benzine in de tank blaak aan de geur al redelijk oud te zijn. Opnieuw had ik de benzinetoevoerleiding losgemaakt om alle oude benzine uit de tank te pompen maar er kwam nu weer geen benzine meer uit. Gezien er een aftermarket alarm systeem op zit vermoedde ik dat het probleem daar iets mee te maken had. Bij het demarreren had ik ook geen vonk meer. Na wat verder zoeken had ik het probleem gevonden, er zat een draad aan de pluskabel van de batterij die niet goed vast zat.
Bij het gewoon stationair draaien steeg de temperatuur redelijk hoog. Iets zeer karakteristiek aan 240's is het luid blazend geluid van de ventilator. Deze maakte niet zo een uitgesproken geluid. Dus eventjes de ventilator en viscokoppeling van mijn andere 240 overgezet en nu bleef te temperatuur wel perfect zoals het moet. Daarna ook de remmen weer gangbaar gemaakt.
Nu was de wagen klaar voor een testritje. Tijdens de testrit kwam er nogal wat schurend/ rommelend geluid vanuit de versnellingsbak. Vooral in 5de versnelling was het echt niet te aanhoren. Het schakelen zelf gaat heel vlot. Na een inspectie van de olie van de versnellingsbak zag deze er niet al te best uit. Deze was heel donker (moet normaal rood zijn) en er waren metaaldeeltjes zichtbaar. Ook hing er aan de magnetische vulplug grijze sludge. Waarschijnlijk ga ik deze week nog eens de olie van de versnellingsbak verversen in de hoop dat dit het geluid oplost. Maar ik vrees ervoor gezien de hoge km-stand.
Wat zijn nu de verdere plannen met deze 240? Aanvankelijk dacht ik deze te gaan gebruiken voor onderdelen. Er zitten veel onderdelen op die ik zou kunnen gebruiken voor mijn andere 240 te verbeteren. Het valt nog te zien wat ik ermee ga doen. Deze is eigenlijk nog in betere staat dan ik gedacht had. De compressie van dit blokje ga ik ook eens meten om te zien hoe versleten zo een redblock is na 423 000 km
. Het is zeker geen slechte basis om iets moois van te maken.
. Ook hier is de vloer op exact dezelfde plaats beginnen roesten. 
